1- موقعیت ویژه ی زمین طرح در جنوب زاینده رود و در نزدیکی رودخانه و در کنار پارک حاشیه ی زاینده رود و در فاصله ی نه چندان زیاد با پل خواجو ، انگیزه یی نیرومند برای ارائه ی طرحی شاخص بوده است .مساحت زمین حدود 3600 مترمربع و محل قرارگیری آن در جنوب غربی تقاطع آبشار و خیابان سجاد (نزدیک پل بزرگمهر) است.
انعکاس الگوی معماری بسیار ارزشمند و شاخص «پل خواجو» که در نزدیکی این ساختمان قرار دارد و انطباق آن با کاربری فضا (یک ساختمان اداری ) در شکلی امروزی، ویژگی عمده معماری ساختمان پلی اکریل است.
برای دست یافتن به این ساختار حجم بزرگ میانی به صورت یک عنصر هشت گوش (بیگلربیگی پل خواجو) حفظ شده وعنصری که بیگلربیگی رادرپل خواجو انتزاع می کند بازوهای خطی آن به صورت دو بدنه ی شهری در طول بلوار و خیابان عمود بر آن گسترش یافت وتناظری ست بصری میان این دو بال و دو بال موجود دردوطرف بیگلر بیگی در پل خواجو این بدنه ها ی شهری ، بدنه های نبش جنوب غربی میدان را شکل می دهد.
تناسبات، نظم هندسی و ریتم در نمای ساختمان، چگونگی آغاز و پایان، سازمان دهی فضاها و حرکت در طول یک خط با نقطه ای شاخص در میانه، ویژگی هایی است وابسته به معماری این ساختمان که عمدتاً از همسایه ی معروف آن ـ پل خواجو ملهم بوده است این تاثیر مخصوصا در پوسته ی فوقانی ساختمان پیکره ای را پیش رو می گذارد که در بخش های پایین تر وزین وسترگ به نظر می رسد و هر چه به سوی بالا می گراید با کاستن از حجم پربنا و ساده تر کردن آن بر فضاهای تهی در میان آن می افزاید. سبکی و تعلیق را در انگاره ی بیننده، متبادر می سازد.
هر چند از این نظر ساختمان اداری پلی اکریل، ویژگی های شاخص بناهای برون گرا را به نمایش می گذارد، اما وجود میانسرا(حیاط مرکزی) و 4 ردیف ساختمان در چهار جبهه ی آن و همچنین عناصر درونی این گونه فضاها همانند: گودال باغچه و بازشوهای رو به فضای باز درونی به این بنا ویژگی های درون گرا بودن بخشید.